Serge Largot
Serge Largot is gedurende zijn lange carrière schilder, schrijver, dichter, curator en pedagoog. In een interview met Jan Diels, gepubliceerd in het tijdschrift Kontrast 5 (1962), oefent hij naar eigen zeggen, “de beroepen van assistent-hofschilder, nageltjesrechter, steengraver, commis-de-cuisine, glazenier, magazijnier, papierhandelaar, pistoolschilder, bureelbediende, hoogovenarbeider, bordenwasser, herbergier (Brugge), groothandelaar in zeep en heiltherapeut uit en hoopte nooit meer te werken.” Deze Peintre vagabond, zoals hij zichzelf later zal noemen, zal verblijven in België, Nederland, Frankrijk, Tunesië, Spanje, Bonaire en de Verenigde Staten.
Na een aanvaring met de Antwerpse kunstenaarsgroep G58/Hessenhuis vormt hij als tegenreactie de groep Onderaards (1962-1967), een groep kunstenaars die weinig of geen aansluiting vindt bij de toenmalige artistieke circuits en als dusdanig een underground uitmaakt. De groep komt al snel bovengronds met tentoonstellingen met werk van diverse figuren zoals Fred Bervoets, Wannes Van de Velde en Jan Dries. Expo’s vinden plaats in Antwerpen, Brussel en Brugge. In dezelfde periode is Serge Largot actief betrokken bij de internationale tentoonstelling Bryggium (1966) in Brugge, wat later zal uitgroeien tot de Triënnale (1968-1974 / 2015-heden). Dat gebeurt in nauwe samenwerking met criticus graaf Philippe d’Arschot, wat overigens het begin betekent van een lange vriendschap tussen beiden. In 1967 richt hij samen met de schilders Kari Bert en Mark Meekers de groep Lumen Numen. Deze groep tekende verzet aan tegen het “zielloos avant-gardistisch ‘gemodder’”, aldus Mark Meekers, en streefde ernaar de illuminatie van de kleur kenbaar te maken en het intuïtieve en geestelijke te verkennen of te herstellen. Een eerste Lumen Numen tentoonstelling vindt plaats in de Antwerpse zaal Campo, en er verschijnt een bijbehorende catalogus. De publicatie bevat theoretische bijdragen van onder meer Philippe D’Arschot en Serge Largot over kleurdenken. Deze “teksten ademen een coloristisch en optisch picturalisme dat hand in hand gaat met een transcendentaal en spiritueel vitalisme”, aldus kunstwetenschapper Johan Pas (2021). Er vonden tentoonstellingen plaats in Brussel, Aalst, Antwerpen en Gent. De laatste expo onder de noemer Lumen Numen was te zien in 1982 in Leuven. Serge Largot zelf zal een leven lang binnen zijn artistieke praktijk onderzoek doen het ‘lumineuze’. Dit onderzoek naar en evocatie van het pure, bezielde licht toont zich in Largots “lyrisch-abstracte schilderijen in een heftig coloriet” (Pas, 2021).
In 1968 zal de kunstenaar-organisator en eeuwige contestant Serge Largot betrokken zijn bij het protest van de Vrije Actiegroep Antwerpen (VAGA), onder meer bij de tijdelijke bezetting van het Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen (KMSKA). Met deze actie, deels georganiseerd in Serge Largots huis, klaagt de groep hemelbestormers onder meer het gebrek aan aandacht voor hedendaagse kunstenaars aan. Initiatiefnemers zijn onder meer Jef Verheyen, Panamarenko, Hugo Heyrman, Wybrand Ganzevoort en Wannes Van De Velde. De VAGA betekent niet alleen een oppositionele stem in het Antwerpse culturele leven, ze hebben tevens aandacht voor sociale solidariteit en leefbaarheid in de binnenstad. De groep organiseert enkele tentoonstellingen, zo ook door Largot met “NOT FOR SALE ART”. De VAGA wordt in 1969 ontbonden, maar hun ideeën en acties zullen ertoe bijdragen dat het jaar nadien het Internationaal Cultureel Centrum (ICC) de deuren opent in het voormalig Koninklijk Paleis op de Meir in de Antwerpen. Tussen 1971 en 1973 zal Serge Largot samen met graaf Philippe d’Arschot aan de Université Libre de Bruxelles (ULB) de Collectie Kufferanium lanceren, een collectie van hedendaagse kunst bedoeld om de studenten en het bredere publiek te laten kennismaken met deze zogenaamde “levende kunst”. Tussen 1981 en 1985 zal Serge Largot nauw betrokken zijn bij het “Rijnmond Platform voor Beeldende Kunstenaars” in Rotterdam, een kunstorganisatie die ijvert voor een nieuw tentoonstellingsbeleid in de Nederlandse havenstad. In samenwerking met Pierre Souchaud zal Largot in 1982 in Poitiers in Frankrijk de “association d’artistes” Artension opstarten, inclusief het gelijknamige tijdschrift. Mede door deze talrijke buitenlandse initiatieven en reizen zal Serge Largot tijdens de jaren tachtig in België gaandeweg van het artistieke toneel verdwijnen. In 2019 zal Serge Largot overlijden in Grandpré, zijn laatste woonplaats in Frankrijk.