De Belgische ZERO-kunstenaar Jef Verheyen (1932-1984) werd bekend als de schilder van lichtstromen en kleurspectra. Hij experimenteerde niet alleen met licht, maar ook met beweging en het onzichtbare als middel om natuurlijke mechanismen op te roepen en universele onderlinge relaties tussen de mens en de omringende wereld bloot te leggen. Hij gebruikte geometrische principes – zijn passie voor meetkunde is ontstaan ​​uit zijn interesse in wiskunde en (Griekse) filosofie – als basis voor harmonie. Verheyen gaf traditionele media en materialen zoals canvas, verf en penselen nooit op om op zoek te gaan naar de essentie van onze natuur.

Jef Verheyen - Window on Infinity

© Guy Mees, 2024, Galerie Ronny Van de Velde
Verloren Ruimte (Lost Space), 1965
Galerie Ronny Van de Velde, Antwerp
Installatie , 120 cm ø
Lace, blue neon, wood

Weg met verf. Dat is het motto van Guy Mees in de

jaren 1960. De avant-gardekunstenaar verruilt doek

en houtskool voor composities met industrieel

vervaardigd kant en neonlampen. Of ze nu rond,

vierkant of driehoekig zijn, ze dragen allemaal

de titel Verloren Ruimte. Net als Verheyen speelt

Mees met concepten als ruimte en licht. In 1959

brengen ze de zomer door in het Tempeliershof,

een leegstaande boerderij in Weert. Daar werken

en schrijven ze samen. Voor Verheyen is Mees

“de schilder die mij de oplossing toonde,” en de

definitie van schilderkunst in vraag stelt.