Jef Verheyen

De Belgische ZERO-kunstenaar Jef Verheyen (1932-1984) werd bekend als de schilder van lichtstromen en kleurspectra. Hij experimenteerde niet alleen met licht, maar ook met beweging en het onzichtbare als middel om natuurlijke mechanismen op te roepen en universele onderlinge relaties tussen de mens en de omringende wereld bloot te leggen. Hij gebruikte geometrische principes – zijn passie voor meetkunde is ontstaan uit zijn interesse in wiskunde en (Griekse) filosofie – als basis voor harmonie. Verheyen gaf traditionele media en materialen zoals canvas, verf en penselen nooit op om op zoek te gaan naar de essentie van onze natuur.

Piero Manzoni

Terug

Untitled (Achrome), 1957

Lenz Schönberg Collection, Tyrol

Schilderij , 73 x 60 cm

Folded burlap soaked in kaolin

In Milaan breidt Verheyen zijn internationale

netwerk uit. Wanneer hij er in 1958 bij Galleria Pater

tentoonstelt, wandelt Piero Manzoni er binnen met

witte schilderijen onder z’n arm. Die gebeurtenis

scherpt Verheyens denken aan over mono- en

achromie. In deze periode schrijft hij dan ook zijn

manifest Essentialisme. Zijn opvattingen sluiten

nauw aan bij die van kunstenaars zoals Günther

Uecker, Otto Piene, Hermann Goepfert, Lucio

Fontana en Yves Klein. Zo werkt Klein eerst in

achroom wit voordat hij met zijn bekende blauwe

pigment aan de slag gaat. In brieven debatteren

Klein en Verheyen over de uitvinding en de doelstellingen

van de mono- en achrome schilderkunst.

Terug