De Belgische ZERO-kunstenaar Jef Verheyen (1932-1984) werd bekend als de schilder van lichtstromen en kleurspectra. Hij experimenteerde niet alleen met licht, maar ook met beweging en het onzichtbare als middel om natuurlijke mechanismen op te roepen en universele onderlinge relaties tussen de mens en de omringende wereld bloot te leggen. Hij gebruikte geometrische principes – zijn passie voor meetkunde is ontstaan uit zijn interesse in wiskunde en (Griekse) filosofie – als basis voor harmonie. Verheyen gaf traditionele media en materialen zoals canvas, verf en penselen nooit op om op zoek te gaan naar de essentie van onze natuur.
In het Parijse Musée Guimet bewonderen
Verheyen en Dani Franque vooral de traditionele
Chinese monochrome keramiek en schilderkunst.
Zoals Verheyen het zelf omschrijft: “Mijn oriëntatie
op de innerlijke en Chinese kunst komt door
keramiek en porselein, waarvan de monochromen
het hoogtepunt vormen. Ik trachtte zowel in de
keramiek als in mijn schilderijen een soort essentie
te bereiken die buiten het vormelijke ligt.”