De Belgische ZERO-kunstenaar Jef Verheyen (1932-1984) werd bekend als de schilder van lichtstromen en kleurspectra. Hij experimenteerde niet alleen met licht, maar ook met beweging en het onzichtbare als middel om natuurlijke mechanismen op te roepen en universele onderlinge relaties tussen de mens en de omringende wereld bloot te leggen. Hij gebruikte geometrische principes – zijn passie voor meetkunde is ontstaan ​​uit zijn interesse in wiskunde en (Griekse) filosofie – als basis voor harmonie. Verheyen gaf traditionele media en materialen zoals canvas, verf en penselen nooit op om op zoek te gaan naar de essentie van onze natuur.

Jef Verheyen

(c)image: M HKA
Zonder titel, 1958
Private Collection, Belgium
Schilderij , 100 x 81 cm
oilpaint/jute

Na enkele jaren experimenteren met keramiek gaat Jef Verheyen in 1956 weer schilderen. Zijn nieuw abstract werk heeft een sculpturaal karakter, is uitgevoerd in doorschijnende tinten die vooruitwijzen naar de subtiele toonverschillen van het latere monochrome werk. Het effect is verwant aan de gewild grove structuur van zijn laatste keramisch object, wit en ongeglazuurd, dichter bij de oorsprong van de materie. Geen evocatie van landschap of architectuur, veeleer te vergelijken met een moment in een wijsgerige zoektocht. Verheyen was toen en later erg geboeid door de presocratische filosofen.