De Belgische ZERO-kunstenaar Jef Verheyen (1932-1984) werd bekend als de schilder van lichtstromen en kleurspectra. Hij experimenteerde niet alleen met licht, maar ook met beweging en het onzichtbare als middel om natuurlijke mechanismen op te roepen en universele onderlinge relaties tussen de mens en de omringende wereld bloot te leggen. Hij gebruikte geometrische principes – zijn passie voor meetkunde is ontstaan uit zijn interesse in wiskunde en (Griekse) filosofie – als basis voor harmonie. Verheyen gaf traditionele media en materialen zoals canvas, verf en penselen nooit op om op zoek te gaan naar de essentie van onze natuur.
Dit vuurrode schilderij is Verheyens eerste
succesvolle monochrome experiment. De halve,
zwevende boog verdwijnt naar de achtergrond
en maakt plaats voor het meditatieve rood.
In 1958 wordt het werk voor het eerst – en het
laatst – tentoongesteld in het Hessenhuis in
Antwerpen, op de tentoonstelling van G58.
Verheyens Italiaanse vriend en mentor Lucio
Fontana verwerft het schilderij.
Dit is de eerste keer dat de Fondazione
Lucio Fontana het werk in bruikleen geeft.
Na meer dan zestig jaar reist het voor het eerst
terug naar Antwerpen.